Czym jest bordeline? Jakie są objawy i przyczyny? To i wiele innych aspektów postaramy się wyjaśnić w poniższym artykule. Zapraszamy.
Borderline osobowość z pogranicza
Osobę z zaburzeniem borderline cechuje ogromny chaos w codziennej rzeczywistości, częste poczucie winy, lęk, beznadziejność wszystkiego. Strach przed opuszczeniem i porzuceniem. Osoba taka nie wie, kim jest, nie wie, czego chce, a jeśli wie, to jest to krótkotrwałe. Pozostałe objawy:
- niestabilny, przeważnie kapryśny nastrój;
- nieoczekiwane działania, nie zauważanie konsekwencji;
- silny, gwałtowny gniew i trudność w zapanowaniu nad nim – brak kontroli. Złość zwykle jest niedostosowana do sytuacji;
- kłótliwość, popadanie w konflikty z innymi;
- zaburzenia tożsamości;
- poczucie pustki i niespełnienia;
- chęć kierowania innymi ludźmi;
- negatywne nastawienie do świata;
- silne pragnienie wejścia w bliską relację z drugą osobą, przy jednoczesnym lęku przed porzuceniem;
- nawracające zachowania autodestrukcyjne, okaleczanie się, próby samobójcze.
Przyczyny osobowości borderline
Przyczyny nie są dokładnie znane – nie sposób dokładnie zbadać i określić, co dzieje się w człowieku, który cierpi. Przyczyny mogą być przeróżne – biologiczne, poznawcze, interpersonalne i te wewnątrz-psychiczne. Przykładem będą traumatyczne doświadczenia z dzieciństwa, porzucenie, brak miłości i opieki, zwłaszcza matki, śmierć rodzica, seksualne lub emocjonalne wykorzystywanie, nadużycia i przemoc. Może to być także wrodzona podatność na zranienia, silny konflikt wewnętrzny. Nieokazywanie dziecku uczuć, ciągłe krytykowanie go. Często występuje w rodzinach z podobnymi zaburzeniami – schizofrenią, depresją czy chorobą dwubiegunową. Uaktywnia się w młodym dorosłym życiu jako ogólny brak stabilności.
Diagnoza
Diagnozę w tym przypadku ze względu na zróżnicowane objawy, może postawić jednie lekarz lub psycholog. Nie jest to choroba, nie należy się jej bać. Osobowość borderline bowiem charakteryzuje wpływ czynników na psychikę człowieka:
- czynników chorobotwórczych – społecznych i psychologicznych;
- układu immunologicznego – biologicznych uwarunkowań;
- indywidualnej struktury osobowości.
Według różnych klasyfikacji aby zdiagnozować to zaburzenie, osoba musi wykazywać podczas testu i badania wiele z poniższych zachowań:
- ma niejasny obraz własnej osoby, nie jest w stanie opisać siebie;
- nie ma sprecyzowanych celów i dążeń;
- angażuje się w intymne relacje dążąc do kryzysów emocjonalnych;
- podejmuje groźby i działania autodestrukcyjne;
- unika potencjalnego porzucenia;
- stale czuje wewnętrzną pustkę;
- jest nieufna w relacjach;
- cechuje ją nadmierna samokrytyka;
- naprzemiennie angażuje się i wycofuje.
Leczenie borderline
Leczenie zaburzeń ma sens tylko i wyłącznie gdy jest zintegrowane. W farmakoterapii stosuje się głównie środki przeciwdepresyjne, przeciwpsychotyczne i lit. Terapia – najczęściej behawioralna, pomoże regulować emocje i radzić sobie z gniewem. Tylko stworzenie dobrej, konstruktywnej relacji pacjent – terapeuta, zapewnienie wsparcia i poczucia bezpieczeństwa, odpowiednio dobrane leki – z czasem pozwolą osiągnąć stabilizację i normalne samodzielne funkcjonowanie.
Artykuł sponsorowany
