Łuszczyca dotyka około 2% społeczeństwa. W przeważającej ilości przypadków zajmuje skórę w okolicy łokci, kolan, kości krzyżowej.
Zmiany mają charakter grudek o różowo-czerwonym zabarwieniu pokrytych łuską. Grudki w zależności od nasilenia procesu mogą być wyraźnie odgraniczone, pojedyncze lub też zlewać się obejmując duże obszary ciała.
Łuszczyca jak każda choroba skóry wiąże się z negatywnym odbiorem społeczeństwa, co z kolei łączy się z różnymi konsekwencjami (np. utratą pracy). W wielu badaniach potwierdzono związek łuszczycy ze stresem, depresją, a nawet obecnością myśli samobójczych.
Znamienne jest, że problemy natury psychologicznej występujące u pacjentów cierpiących na łuszczycę zależą między innymi od indywidualnego postrzegania zdrowia. Z drugiej zaś strony ostatnie badania wskazują na to, iż pacjenci z łuszczycą mają tendencje do wyolbrzymiania sytuacji stresowych oraz gorzej radzą sobie ze stresem.
Depresja może pojawiać się pierwotnie lub też wtórnie do łuszczycy. Obie choroby mogą wpływać na siebie wzajemnie i zmieniać swój przebieg.
Jak leczyć?
W leczeniu zaburzeń psychicznych w łuszczycy stosuje się techniki relaksacyjne, światło terapię, terapię poznawczo-behawioralną. Wspomagająco leki przeciwdepresyjne.
info.: ForumDermatologiczne.pl