Co czwarty dorosły Polak chrapie każdej nocy, a co drugi okazjonalnie. Problem ten dotyczy połowy panów i aż co trzeciej kobiety. Zlekceważone chrapanie może być niebezpieczne dla zdrowia ponieważ może łączyć się z bezdechem, który stanowi poważny problem medyczny, często może być symptomem groźnych chorób.
Chrapanie to objaw zespołu zaburzeń oddychania w czasie snu. Jest to zjawisko akustyczne, powstające podczas snu w wyniku wibracji miękkich części gardła środkowego, przy niecałkowitym zamknięciu górnych dróg oddechowych. Kiedy nie śpimy, mięśnie gardła są napięte. Dzięki temu podczas oddychania powietrze swobodnie przepływa przez drogi oddechowe. W czasie snu może jednak dochodzić, z różnych powodów, do obniżenia napięcia mięśni gardła i podstawy języka. Wtedy język opada ku tyłowi, zwężając drogi oddechowe. Towarzyszy temu wysychanie błony śluzowej nosa i gardła. W tych warunkach typowe dla chrapania dźwięki powstają w wyniku wibracji podniebienia miękkiego stykającego się z tylną ścianą gardła lub nasadą języka. Może to dotyczyć również bocznych ścian gardła i migdałów podniebiennych.
Zlekceważenie chrapania może prowadzić do pojawienia się bezdechów śródsennych, czyli co najmniej 10-sekundowych momentów, w czasie których podczas snu nie oddychamy. Następuje wówczas stopniowe zwiększanie wysiłku oddechowego. Można zaobserwować coraz silniejsze ruchy oddechowe klatki piersiowej i brzucha, którym nie towarzyszy wdech i wydech powietrza.
Kiedy jednak chrapaniu towarzyszy bezdech, który zagraża życiu i zdrowiu pacjenta, należy przeprowadzić konsultację laryngologiczną i pełną diagnostykę bezdechu i chrapania. Pomogą one ustalić, gdzie znajduje się przyczyna powstawania bezdechu.
Chrapaniu sprzyja alkohol, niektóre leki − między innymi nasenne, uspokajające, antyhistaminowe, spanie na wznak, geny a także nadwaga, ponieważ jej skutkiem jest odkładanie się cząsteczek tłuszczu w błonie śluzowej gardła, zwiększających opory w przepływie powietrza przez drogi oddechowe.
