Do schedy po Miyazakim, którego “Wind rises” ma być ostatnim w karierze, z pewnością zaliczyć można Mamoru Hosodę. Jego niezwykła – jak na europejską miarę – opowieść o matce chłopca i dziewczynki okazjonalnie przemieniających się w wilki nie przypadkowo została nagrodzona noblem japońskiej animacji w 2012 r. Z kontynentalnego rozumienia mitu o człowieku-wilku Hosoda bierze tylko metaforę dojrzewania. Ame i Yuki muszą określić własną tożsamość w plenerze japońskiej wsi namalowanej monetowską kreską znaną z większość produkcji Studia Ghibli. Mit o Likaonie jest im obcy, nikt nie testuje tu wszechwiedzy bogów, mordując przypadkowych gości. Za to Hosoda posiłkuje się nieznaną Europejczykom tradycją, w której chłopi składają ofiary wilkom strzegących ich plonów przed jeleniami i dzikami. W takiej symbolice następca Miyazakiego z czułością kreśli charaktery bohaterów, tworząc znajomą wszystkim, uniwersalną postać samotnej matki: zabieganej, troskliwej i drżącej o los swoich małych pociech. I robi to z kunsztem, o którym twórcy „Zmierzchu” mogliby tylko pomarzyć.
PRASA O FIMIE:
„Wzruszająca alegoria trudów wychowania i poszukiwania własnej tożsamości.”
The Hollywood Reporter
„Oszałamiająco piękna i złożona historia.”
Movie Mezzazine
„Spokojny, zabawny i lekko sentymentalny.”
The Guardian
„Osobliwa historia opowiedziana w wyjątkowym stylu.”
Los Angeles Times
„Film jest jak najpiękniejsza z baśni. Tak pyszny, że będziecie go chcieli zjeść w całości!”
This is London
NAGRODY:
Amsterdam Fantastic Film Festival 2013
Najlepszy pełnometrażowy debiut
Award of Japanese Academy 2013
Najlepszy film animowany
Mainichi Film Concours 2012
Najlepszy film animowany
Oslo Film from the South Festival 2012
Nagroda publiczności, Najlepszy film
Sitges – Catalonian Internation Film Festival 2012
Najlepszy pełnometrażowy film animowany
Tokyo Anime Award 2013
Film animowany roku, Najlepszy reżyser
